Roosevelt Island, het piepkleine zusje van Manhattan

Bryant Park

We hadden dus zomaar een extra dag samen. En omdat Ellen pas om half tien 's avonds zou vliegen (inchecken on-line lukte weer niet, maar we kregen nu ten minste wel haar geboekte vlucht te zien), konden we makkelijk nog een keer naar Manhattan.
Om tien uur gingen we weg, en een uurtje later zaten we koffie met iets lekkers (cheese cake #3) te eten in het prachtige Bryant Park aan 6th Avenue.

De Kabelbaan

Daarna zijn we verder gelopen, helemaal naar de 59e straat (en 2nd avenue), want daar vertrekt de "tram", dat is een heuse kabelbaan vanaf Manhattan, parallel aan de Queensboro Bridge naar het kleine eilandje dat oostelijk naast Manhattan ligt, "Roosevelt Island". Het is ongeveer 3 km lang, en nergens meer dan ruim 200 meter breed. Het heeft een interessante geschiedenis, natuurlijk weer gestart door de Nederlanders (als we de oorspronkelijke bewoners ten minste gemakshalve even overslaan), de eerste naam was varkenseiland, omdat er boerderijen (met varkens dus) op gevestigd werden. Na in de 19e en 20e eeuw vooral te zijn gebruikt als gevangenis, pokkenkliniek (annex quarantaine) en inrichting voor geesteszieken, is het nu een oase van rust direkt naast Manhattan, met zo'n 10 duizend inwoners.

Uitzicht vanuit de gondel

Op Roosevelt Island

Het vuurtorentje

We hebben er gewandeld, en een hapje gegeten.
Heel erg leuk om overheen te wandelen, en naar heen en weer te gaan met de kabelbaan!
Thuisgekomen heeft Ellen haar koffer nu definitief (!) ingepakt, en we zijn na verloop van tijd opnieuw naar het vliegveld gebust. Het inchecken ging gewoon eenvoudig, zoals het bedoeld is. We hebben nog koffie gedronken, en toen werd het tijd voor Ellen om door de security te gaan. Het was een enorme rij, maar ze had de tijd. Ik ben terug gebust en zit nu weer thuis. Met dat ik dit schrijf is Ellen nog niet vertrokken, maar het scheelt niet veel meer...