Vrijdag 8 april was mijn eerste dag, en die ging "op" aan kennismaken, sleutels, internet, de weg leren, lunchen, etc. En ook om een ID kaart van Rutgers te laten maken en daarna ermee naar de "campuspolitie" die er de code opzette om buiten werktijd het lab in te kunnen.
Zaterdags heb ik ontbeten met m'n eerste muffin, en met de New York Times, natuurlijk. Verder was het mooi weer, en heb ik een heel eind door de stad gelopen, om rond te kijken, en op zoek naar een supermarkt. De stad is enigszins deprimerend: na vreselijke rassenrellen eind jaren zestig is iedereen die het kon betalen weggetrokken, en bleef een sociaal zwakke stad over (en als ze in de VS sociaal zwak zeggen, dan bedoelen ze ook sociaal zwak). Het schijnt al weer wat beter te worden, maar de twee campussen van Rutgers en van de technische universiteit, en even verderop het grote complex van ziekenhuis en medische opleiding zijn echt eilanden van welstand (en van veiligheid!). De meeste werknemers wonen hier niet. Het allerraarste was wel het volledig ontbreken van een supermarkt: nergens! Dat is knap lastig boodschappen doen. Hier bij mijn gebouw is, in de Subway broodjeszaak, een gemakswinkeltje, die hebben dan nog net brood en melk (al geen koffie bijvoorbeeld, althans niet om zelf koffie mee te ztten), maar dat was het zo ongeveer. Later bleek er op (flinke) loopafstand gelukkig toch een (meteen heel grote) supermarkt te zitten, alleen helemaal de andere kant op...
Maar dan zondag. Ik had vrijdags gehoord van het grote park hier vlakbij (van dezelfde architect als Central Park in Manhattan, en ook ongeveer even groot), dat een mooie gelegenheid zou zijn om hard te lopen, en dat deze en volgende week helemaal in het teken zou staan van kersenbloesem en andere bloesems. Op internet bleek dat ze een 10km loop organiseerden, op zondag. Dus ik de stoute loopschoenen aan, en met de "light rail" erheen. In dat locale treintje kwam ik al meteen in gesprek met een andere loper, en toen we aankwamen ook nog met een vriend van hem. Dat was leuk. Het was kleinschalig (800 deelnemers toch nog), maar wel wat ver: ik had nog nooit verder dan de 4 mijl gelopen. Maar het was weer een hele belevenis, en ik weet het park nu ook te vinden.
Na afloop nodigden mijn nieuwe bekenden mij uit om mee te gaan lunchen. De ene bleek een fysicus te zijn (!!) die inmiddels in de e-publishing zit, de andere is wetenschappelijk bibliothecaris. Hoe je het treft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten