De zaterdag in de natuur

Allereerst, om m'n gebrek aan foto's van gisteren goed te maken: Ellen is er, hier eet ze haar eerste muffin (mijn zaterdagse gewoonte).

Vandaag waren we uitgenodigd bij Daniel Murnick, mijn gastheer hier, en zijn vrouw Janet. Ze wonen midden in de natuur, op ruim een half uur rijden van Newark. Er gaat ook een trein naar toe, en die hebben we genomen.

Uitzicht vanaf het station in Newark. Let op Empire State building 

.

Aangekomen: midden in de natuur is niets te veel gezegd. Het is weliswaar een dorp, maar ze wonen helemaal aan de buitenkant, en grenzend aan een nationaal park, dat alles te maken heeft met de Amerikaanse Revolutie.

Op de plaats van Dan's huis was twee eeuwen geleden een ijzersmelterij, draaiend op waterkracht van het riviertje dat langs zijn huis stroomt. Allemaal prachtig om te zien. We hebben gegeten, gepraat en een eindje gewandeld. Het was heel gezellig.

Werkoverleg, en Ellen komt aan

Vanmorgen begon de dag met werkoverleg. Nu alles functioneert moeten we de plannen voor de komende tijd goed doorspreken. Op 10 mei komt de baas van de kleine laserbouw-firma langs, en op 13 mei organiseert Dan een eendaagse conferentie met alle betrokkenen met zijn project. We hebben het meetprogramma vastgelegd, en ook besloten wat we van Groningen nog het liefst willen hebben aan referentie-materialen.
Inmiddels was Ellen onderweg. Ze had nog veel geluk: toen we dit planden hebben we overwogen welke vlucht ze zou nemen: degene die al om kwart over 9 van Amsterdam vertrok, of die van 13h15. Het werd de latere, want die kon ze vanaf Groningen ten minste gewoon halen, zonder de avond ervoor al bij haar moeder or op Schiphol te moeten overnachten. Met dat besluit hadden we echt geluk: de vlucht van 9h15 had zoveel vertraging, dat die slechts een half uur eerder binnen was dan Ellen' reguliere vlucht! Vanwege het niet-code sharen was ze wel dubbel geboekt, maar dat is beter dan helemaal niet geboekt.
Alles ging vlotjes, met "immigration" en met de bus (die vertrekt direkt naast mijn appartement, en is in 20 minuten op het vliegveld) en om vijf uur zaten we in m'n appartementje aan de koffie. Daarna sleutel-foto voor Ellen regelen, en toen, even via het lab, een hapje eten. Het zou pizza worden, maar het pizzaresaurant was toch meer een snacktent (alhoewel de pizza's er erg lekker schijnen te zijn), en ze schenken geen wijn. Dus lekker naar 27 Mix, dat ik al ken van eerdere keren met Dan.
Alles ging dus goed, maar zoals jullie zien ging er één ding mis: geen foto's !
Morgen weer, beloofd. Dan gaan we naar Dan op visite, in de historische plaats Morristown.

Meten maar!

Drukte in het lab

Afgelopen nacht had het systeem zich goed gedragen, maar Erhan vond het signaal nog wat te ruisig. En dus kwam de zwarte magie (?!) uit de kast van het aarden. Verschillende behuizingen aan elkaar gebonden, en aan de optische tafel, en dat hielp. En verder nog een keer opnieuw uitlijnen. En vervolgens kon het grootste deel van de dag besteed worden aan meten (en pompen en gas mengen en zorgen maken over teveel waterdamp in de cel en en en). Maar het geheel is weer "back on track" om met Dan te spreken.
De "eerstelijns" dataverwerking wordt hier gedaan met het programma IGOR Pro (hebben wij lang geleden ook eens gehad). Het is een zeer uitgebreid grafieken- en rekenprogramma, waar je wel eerst in moet komen. Maar dan heb je ook wat. Zodra de data zijn ingelezen kan je bijvoorbeeld direct een Allan-plot laten berekenen en tekenen (speciaal voor Charlotte deze foto).

Een automatische Allan plot!

Meetcontrole (rechts, Labview) en dataverwerking (links, IgorPro)

Morgen komt Ellen. Zij vliegt met Lufthansa pardon met Continental (of toch United?). En namens haar de oproep aan de luchtvaartmaatschappijen dat als ze gaan "code sharen" of ze dan alsjeblieft ook echt alle codes willen "sharen" !!

Ze zijn dicht! Morgen meten

Een mooie dag! Omdat de O-ringen gisteren aan het eind van de middag nog niet waren aangekomen, bedacht ik me dat ik vanmorgen eerst wel een fiets kon gaan lenen om mijn wekelijkse boodschappen te gaan doen. Helaas, er waren fietsen genoeg, en de parkeerbaas was ook weer allervriendelijkst, alleen ze hadden de code-kettingsloten van de fietsen weer veranderd (Doen ze heel vaak, is ook logisch), en hem de codes niet gegeven. Tja. Maar hij zou bellen naar de fietskettingslotcodeverander-manager (ofzo), en die zou terug bellen. Heb ik maar niet op gewacht, ik mocht hem bellen om te vragen of hij ze al had over een half uurtje of zo. Nou ja, het lab is er vlakbij, dus ik ben gaan kijken hoe men daar voer. De O-ringen waren er en Dipayan en Erhan waren druk doende de cellen te demonteren, schoon te maken, en weer, met de nieuwe VITON (!!) O-ringen in elkaar te zetten.
Uiteindelijk heb ik mijn fiets veroverd, en dus ook even later de boodschappen. Ik heb ontdekt dat ze daar "snelkassa's" hebben, waar de cassiere je boodschappen niet in een dozijn plastic zakjes steekt, maar waar je dat zelf moet doen. Mooi! Dat willen maar weinig mensen, dus is het daar rustig.
Terug met de fiets naar mijn studentenhuis. Daar stond ie dan, als enige fiets in de wijde omtrek voor een studentenflat!!! Ik ben duidelijk ver van huis...
Later op het lab (ik had de fiets alweer weggebracht, en moest stoppen voor een kudde onduidelijke soldaten die midden op de campus iets onduidelijks aan het oefenen waren) alleen maar blije gezichten: alles prima, prachtig vacuum, en ook geen CO2 produktie. Mooi! En hoe dit nou precies kwam? Als je het echt wilt weten moet je dit tekstje maar aanklikken. Maar Dipayan heeft maatregelen genomen zodat dit niet weer kan gebeuren...

Hoe dan ook, vanaf morgen kunnen we dus systematisch gaan meten, en dan komen we ook gauw verder. Gaaf!

Voorjaar op de campus

Vandaag is het, na een aantal sombere en regenachtige dagen, ineens mooier weer. En dan merk je dat je op 40° Noorderbreedte zit (net als Madrid in Europa): het is ineens warm. Terwijl het nog niet eens echt zonnig was, werd het moeiteloos 26 graden. En dat is te zien: op de campus (eigenlijk zijn het er twee aan elkaar) zijn opeens veel studenten buiten, en binnen slaat de air conditioning toe. Gelukkig heb ik op mijn kamer een eigen thermostaat.
Overigens heb ik ook mijn kapsel op meer zomerse lengte laten brengen. Dat was grappig: waar in Nederland (en overal elders in Europa) de klant op de stoel stil blijft zitten en de kapper er omheen loopt, blijft hier de kapper staan, en wordt de klant met stoel en al heen en weer gedraaid!

Uitzicht over Newark vanaf voor bij mijn gebouw

Posters kijken

We hebben besloten opnieuw andere O-ringen te bestellen. Die zijn er woensdag. Tot die tijd kunnen we niet veel doen in het lab. Opwindend is anders, inderdaad.
Vandaag hadden de undergraduate students (zo ongeveer 3e jaars in ons systeem, dus bij ons zouden ze vlak voor hun bachelor zitten) poster-presentaties. "Die van ons", dus de studenten Andrew en Michael, die al enige tijd in Dan Murnick's lab actief zijn, zijn er al zolang ik hier ben druk mee. Maar vandaag was het dus het tonen ervan aan de andere studenten en de staf. Ook andere wetenschappen waren vertegenwoordigd: economie, sociale wetenschappen dus even goed als natuurkunde, scheikunde en levenswetenschappen.

Andrew en Michael leggen uit...

Het was een geslaagd gebeuren. Het blijkt voor het eerst te zijn dat ze dit zo doen. Het zou ook wel een idee zijn voor de studenten bij ons die hun bachelorscriptie afronden...

Paaszondag thuis

Een rustige dag vandaag. Ik was half/half van plan om naar New York te gaan, naar het Metropolitan Museum of Art, maar ik heb er van afgezien, omdat ik nu eens rustig aan het werk wilde (Gronings werk). Nou, Gronings werk werd het, want er kwam een mailtje van promovendus Gerko die inmiddels in Bern aan het werk is, over een detail rond de tritium-verrijking. Dit in verband met de finishing touch aan zijn laatste paper voor zijn proefschrift. Daar ben ik nu eens helemaal ingedoken: literatuurscans, lezen, oude refernties vergelijken, en uiteindelijk de oplossing vinden. En ook nog wat leren. Er zijn zondagen met minder...

Voor het eten had ik Dipayan uitgenodigd. Hij kwam door de stromende regen (het was mooi weer vandaag, tot tegen de avond), met zowel een Indiase snack voor vóór het eten (linzen met kruiden, gefrituurd), als een zoete delicatesse voor bij de koffie (die zagen eruit als pruimen, maar het was een deeg van ingekookte melk met tarwe, wederom gefrituurd en in suikerstroop gewenteld). Beide waren geweldig. Excellent,  Dipayan! Ik kon er "Lachsnudeln" tegenover zetten, zalm dus met een room-kaassaus over deegwaar, en niet te vergeten een Napa Valley Chardonnay. Voor hem een openbaring, zo'n soort saus kende hij nog niet. Dank Christa aus Kaiserslautern! Het was een gezellige avond. Zo kunnen we er weer tegen, morgen met lek zoeken enzo.

Stille Zaterdag begon nat, maar eindigde droog

Zo'n blog is lastig bij te houden als er niks bijzonders gebeurt. Gisteren (Goede Vrijdag 22) was een rustige dag op het werk. Het was weliswaar geen vrije dag, maar het was wel ERG rustig. En er gebeurde niks bijzonders (die ellendige celletjes willen maar niet dicht, veel lekzoeken, onduidelijke resultaten, en uiteindelijk het besluit dat er toch maar een ietsje vacuumvet op moet). Tussen de middag Japans gegeten, van een echt bord enzo! Maar goed, geen foto-momenten.

En dan vandaag: gieten van de regen! Snel even naar "om de hoek" voor mijn zaterdagse muffin en de New York Times (hadden ze niet!! geen kranten gekregen vanmorgen), en verder, ach, de was gedraaid en de krant gelezen (via internet).

Wasmachines en droogtrommels bij mij op de verdieping. Goed geregeld

Het Newark Penn(sylvania) treinstation

"Ironbound"

Later op de dag met de onvolprezen Light Rail naar het Newark Penn Station, het grote treinstation in het centrum. Inmiddels was het droog, en ben ik een eindje de wijk "Ironbound" ingelopen, waar ik het al eerder over had. Deze wijk is dus "ingebonden" door ijzer, d.w.z. aan alle kanten omsloten door spoorwegen. De wijk is vanaf 1900 of nog eerder vooral in trek geweest bij Portugese en later Spaanse immigranten, die hier net als thuis konden gaan vissen. En dat is nog steeds te merken. De hoofd/winkelstraat doet Zuid-Europees aan, wat betreft de stijl van de winkels, en wat betreft de koopwaar. Portugees en Spaans klinkt meer dan Engels.

De hoofdstraat van Ironbound

Voor de nostalgie

Portugees overal

Terug van de stad viel het me op wat een gigantische parkeergarage er aan "mijn" gebouw vast zit. Nog een groot verschil met Nederlandse studentenhuisvesting...

"Mijn" flat. Op de kopse kant vooraan de was- en droogruimtes, en achteraan de parkeergarage!

En ik heb m'n wekelijkse "run" weer gedaan, een kleine 5 km, maar wel wat heuvelachtiger dan ik gewend ben (hoewel het nog best meevalt).
Voor de route:

http://www.afstandmeten.nl/index.php?id=607344&key=MRlje06JydC4.

SPAM kun je kopen en koken

Vandaag begint het erop te lijken in het lab: zaakjes worden lekdicht, en lasers opnieuw uitgelijnd, zodat we morgen kunnen zien of we "beet" hebben en weer echt kunnen meten. Ik zeg wel steeds "we", maar ik kijk meestal maar zo'n beetje, hoor hoe het gaat en ga dan weer andere dingen doen, een tijdje. Maar vandaag heb ik voor het eerst in jaaaaren meegedaan met het uitlijnen van een laser.
Ik heb inmiddels van verschillende collega's een college bijgewoond, repectievelijk een eerstejaarscollege geometrische optica (het beginniveau van de studenten is hier lager dan bij ons), en twee ouderejaarscollege's. Eentje van Dan over de oorsprong van Einstein's vondst van gestimuleerde emissie (de basis van alle lasers, hij liet het verband hiertussen en zwarte stralers en thermodynamisch evenwicht mooi zien, had ik me ook nog niet zo gerealiseerd). En vandaag een college thermodynamica, met als onderwerp Helium-3. Heel gek spul, bij de allerlaagste temperaturen "smelt" dat juist van vloeistof naar vaste stof ...

En, ik heb zowaar een fiets bemachtigd! Dat wil zeggen dat je die hier overdag voor een paar uur kunt lenen, als je student of medewerker bent van Rutgers. Nou ja, dat ben ik, min of meer. Alleen heb ik geen student- of personeelsnummer, want dat ben ik geen van beiden. Dus wat heen en weer gebel, maar uiteindelijk vond de parkeerbaas (ze staan in de parkeergarage van Rutgers) dat het maar moest gaan. En daar ging ik! Heel jammer dat m'n fototoestel op het lab lag. Ik heb dus nu op de fiets boodschappen gedaan, een hele klim, maar terug gaat het dus razendsnel! Zo ga ik het vaker doen.

En dan tot slot: Ik denk dat niet iedereen weet hoe "spam" (dus rotzooi-email) aan z'n naam komt. Nou, dat komt door dit product... (bij ons heet het Smac). Let trouwens op dat ik het al tot "valued customer" heb geschopt, en dat er heel wat korting afgaat (liever gezegd, dat je zonder zo'n kaart toch echt te veel betaalt hier en daar)

Vandaag mijn voordracht

Vanmiddag heb ik een algemene voordracht gehouden over broeikasgassen, de koolstofkringloop, en hoe 13CO2, O2 en last but not least 14C behulpzaam zijn bij het kwantificeren daarvan. Het liep goed, er waren ruim 30 mensen en dat schijnt ook heel behoorlijk te zijn. Mooi zo. Dipayan maakte wat foto's.












En dan nog iets grappigs. Ik had al gehoord dat Prof. Hendrik de Waard ook een visiting scholar was geweest in Rutgers, in Dan Murnick's groep. Hij had zich daar met de gasontladingscel bezig gehouden, het hart van de opstelling, waarin het meetsignaal tot stand komt. Vandaag kreeg ik van Dan een tweetal rapporten van de Waard. Het ging toen over 13C detectie...

Beweging in het lab

Vandaag waren dan eindelijk de nieuwe, speciaal gecoate O-ringen binnen. En dus kon er geschroefd en gemonteerd worden.
Ik had dat eerst niet door, want ik had besloten om nou eindelijk mijn Groningse nakijkwerk eerst thuis af te maken. En ik bedacht ook dat mijn prachtige staande lamp ($29 ofzo, vijf lampen maar liefst, en ze kunnen ook nog resp 2, 3 en alle 5 aan!) ook als statief voor de camera kan dienen. En zo kunnen jullie mijn "huis" ook eens zien. Je kijkt hier vanaf ongeveer de bank richting de eet/werktafel (althans, dat laatste maak ik ervan, want ik heb het rijk hier alleen) en keuken.

En dan op het lab. Ik heb mijn voordracht voor morgen klaar, maar bij doorspreken ervan met Dan bleek wel dat ik dit niet ga redden in 50 minuten: inkorten dus.

De cel met Brewstervensters,

 

voor in de grote laser

 

Dipayan bij de montage

De nieuwe cel voor in de kleine laser

En intussen werkten Mark, Erhan en Dipayan aan vier cellen en twee opstellingen tegelijk...

Alweer een dag op het lab

Tja, na zo'n prachtige, fotogenieke middag in en rond Manhattan kan een "gewone" maandag alleen maar tegenvallen. Daarom allereerst een bedankje aan alle reageerders. Leuk! En ik blijf op de hoogte. Zo kon ik de autopech van een vriendin vanaf hier doorvertellen aan Ellen (die skype ik iedere dag).
Ach, en verder: de dag liep zoals ie liep. Dipayan, Erhan en Mark brengen de tweede opstelling, met het nieuwe type laser in gereedheid. Dit is het type dat naar Groningen komt, als de opstelling zich hier ten  minste eerst bewijst. En dat gaan we zien. Bijgaand, speciaal voor de Groninger collega's, alvast een foto van bovenaf hoe zo'n opstelling er dan uit komt te zien. Zoals jullie zien niet erg groot.

De tweede opstelling hier in de maak. Onderin de 14CO2 laser met daarin intra-cavity de sample-cel. Bovenin de 12CO2 laser, die ook de sample-cel inschijnt. Links de referentiecel, of liever de laser-monitorcel. Beide lasers schijnen ook hierin. Voor de schaal zie het gaatjespatroon in de optische tafel, of ook de mulitmeter rechtsbovenin.

Ik hoor dat het in Nederland bijna zomers is deze week. hier is het duidelijk lente aan het worden. De campus-gebouwen van Rutgers zijn niet mooi (beton uit de jaren zestig/zeventig), maar eromheen doen ze hun best. En dan is er al gauw tussen de middag een gemoedelijk sfeertje.

De middag in Manhattan

Freedom Tower in aanbouw

Dipayan bij de Hudson

Vanmiddag zijn Dipayan en ik naar Manhattan geweest. Dat gaat vanaf mijn "huis" tot aan het (voormalige en aanstaande) World Trade Center in 40 minuten. Het was ideaal weer: een graad of 14, windje, zonnig en -na de overvloedige regen van afgelopen nacht - knetter-helder. We hebben een wandeling gemaakt vanaf "ground zero", waarop volop bouwactiviteiten voor het nieuwe gebouw de "Freedom Tower", via St Paul's Chapel naar de Esplanade langs de oever van de Hudson. Een prachtig gebied, met uitzicht op de Jersey kant van de Hudson, en al op Ellis Island en het Vrijheidsbeeld.

vanaf de Staten Island Ferry (1)

op de Statenisland ferry (2)

op de Statenisland ferry (3)

Aangekomen op Staten Island

Het vrijheidsbeeld vanaf de ferry

Bijna-aanvaring

Vandaar zijn we verder gelopen naar de Staten Island Ferry, een grote oranje -gratis!- veerboot die de dienst onderhoudt tussen Manhattan en het Staten Island. Aan boord krijg je het prachtigste uitzicht op Lower Manhattan dat er bestaat, en terloops pik je ook het Vrijheidsbeeld nog even mee. In één woord schitterend. Op Staten Island hebben we een stukje gelopen, van het uitzicht genietend, en een bijna-ramp meemakend: de veerboot kon slechts met enige moeite een aanvaring met een groot vrachtschip voorkomen! Dit liep gelukkig goed af.

Uitzicht op Manhattan en Jersey City (en Vrijheidsbeeld) vanaf Staten Island

DE beurs op Wall Street

Oud en Nieuw bij S St Seaport

Terug op Manhattan via de "oude" straten naar het South Street Seaport, waar Pier 17 is gerestaureerd en ook de panden eromheen in hun oude glorie zijn hersteld. Na een koffie (en m'n eerste cheese cake) over Wall St terug naar ons station bij Ground Zero. Een werkelijk schitterende dag. De foto's zijn slechts een selectie...