Weer even terug in Newark!

mijn hotel bij Military Park

De "klokketoren" van Rutgers

Na ruim drie maanden ben ik weer even terug in Newark. Nu alleen maar voor een kleine week, dus in een hotel. Over ruim een maand komt Dipayan naar Groningen, en met dit bezoekje ga ik met hem de puntjes op de i zetten zodat hij, eenmaal in Groningen, zo snel mogelijk aan de gang kan. Dat betekent dus spullen bestellen, overleg voeren, en voor mij ook zien wat hier de afgelopen 3 maanden aan vooruitgang is geboekt. Aardig wat, kan ik wel zeggen. Desondanks, of misschien juist daarom, is het systeem er niet eenvoudiger op geworden. Maar we zijn vol goede moed.

Dan in zijn kamer

Dipayan en Mark

Het is trouwens echt leuk om hier weer te zijn. Alles is heel vertrouwd, en bijna allen mensen zijn er natuurlijk ook nog. Alleen Erhan is vertrokken, hij is in Istanbul aan het werk gegaan, vroeger dan verwacht. Voor hem in de plaats is een nieuwe post-doc gekomen Tulu, oorspronkelijk uit Ethiopie. En student Michael Gray is weg, want die was ten slotte afgestudeerd.
Ik heb, met dank aan Mark, ook voor deze paar dagen "mijn" kamer weer in gebruik.
Dipayan en ik zijn al een eind gekomen met alle onderdelen: een aantal dingen is besteld, voor een aantal anderen is de offerte-aanvraag de deur uit, en voor nog wat dingen heb ik mijn collega's thuis te hulp geroepen.
Met wat geluk moet het zaterdag, als ik weer terug ga, allemaal gepiept zijn.

Weer thuis! (slot van het blog)

Ik ben er weer! Dan heeft me naar het vliegveld gereden, en de reis ging voorspoedig. In Nederland moest ik door werkzaamheden om via Amsterdam CS. Dat was wel extra gesleep met m'n koffers, maar op het stukje van Amsterdam naar Amersfoort had ik zo een heerlijk ontbijtje in de restauratie van een internationale trein! En tussen Amersfoort en Groningen ook nog eens koffie, blijkt dat hier in de trein tegenwoordig door Starbucks te worden georganiseerd...
Maar, om kwart over elf aan, en opgehaald door Ellen. Heerlijk om weer thuis te zijn (al mocht het wel een beetje warmer!). En wat is alles groen geworden.

Gisteren ben ik niet meer aan m'n blog toegekomen, bovendien wilde ik met een zonnige foto afsluiten.
En dat kon prima vandaag.

Dit is dus de afsluiting van dit blog. Ik vond het een mooie manier van het thuisfront op de hoogte houden. Het was oorspronkelijk bedoeld voor mijn groep aan de universiteit, en het wetenschappelijke werk, maar het werd allengs steeds toeristischer, en steeds algemener gelezen.  Zelfs mijn Amerikaanse collega's keken regelmatig, en vertaalden de tekst in google translate (moet je echt een keer doen, het is kreupel, maar het werkt wel).
Ik ben aangenaam verrast door het aantal trouwe lezers. Dank voor jullie belangstelling! Ik zie jullie nu gauw weer persoonlijk.

Harro Meijer, weer in Groningen, 26 juni 2011.

Laatste blog vanuit Newark

Laatste kop koffie "thuis"

Zo, over ruim een uur brengt Dan Murnick me naar het vliegveld. Het zit erop. Mijn appartement heb ik schoongemaakt en, met hulp van Erhan en Dipayan, ontruimd. Uitchecken ging daarna soepel.
Alle spullen die ik niet mee wil nemen, maar die voor anderen nog goed bruikbaar zijn (pannen, borden, koffiezetapparaat, etc, etc) heb ik op het lab gelaten. Dan komen ze wel goed terecht. En de rest is ingepakt.

We hebben met de hele groep nog een keer lekker geluncht bij het Rutgers buffet-restaurant, en nu heb ik er wel aan gedacht om foto's te (laten) nemen.


De volgende en laatste blog komt vanuit Groningen!

De laatste -hele- dag

De "kantine" op de campus

Een beetje wonderlijk gevoel. Elf weken is natuurlijk veel te kort om te beweren dat je ergens "gewoond" hebt, maar het is ook veel langer dan een vakantie of conferentiebezoek. Ergens er tussenin dus. En dan was vandaag de laatste hele (werk)dag aangebroken.
Dipayan en ik hadden onafhankelijk van elkaar uit de metingen van gisteren dezelfde conclusie getrokken: er was geen 14C-signaal! Daarentegen zat dat wel in de meetreeks van vorige vrijdag: daar konden we het verschil tussen dood (RH) en 150% (ANU) met 5% nauwkeurigheid vaststellen. Voor de verandering eens een "wetenschappelijk" plaatje hierbij.
De laser-overgang, waarmee deze
metingen zijn gebeurd, blijkt dus veel ongunstiger dan die waarmee Erhan zijn proefschrift en publicaties heeft gemeten, en waarbij wel degelijk grote 14C signalen zijn te vinden.  Zo groot zelfs, dat ze met de nieuwe laser al op het scherm te zien zijn.
Daarmee gaan Dipayan en Erhan volgende week (en vandaag en morgen al) verder: in de nieuwe "differentiële" mode met die laser-overgang meten.
Intussen werd er ook gezamenlijk koffie gehaald, en heb ik met de andere Physics stafleden een soort afscheidslunch gehad (helaas, vanwege de geanimeerde gesprekken vergeten een foto te maken).
Ingecheckt ben ik ook al, dus dat zou morgen goed moeten gaan.

Vlnr Dipayan, Erhan, Dan en Mark (zittend)

Wellicht morgen nog een kort berichtje, en in ieder geval van het weekend, als ik weer thuis ben, het "slotakkoord" van dit blog.

Experiment geslaagd, nu de uitwerking nog

Vandaag liep alles op het lab lekker met het experiment. Natuurlijk was het niet perfect, maar het kwam dicht in de buurt. Om een uur of half zes was het klaar, en Dipayan en ik gaan het vanavond onafhankelijk van elkaar uitwerken. Morgen komt er dan een vervolg-experiment, afhankelijk van onze bevindingen.
Ik heb inmiddels al een stukje gedaan, maar ik schort mijn conclusies even op tot ik helemaal klaar ben.
Tussen de bedrijven door hebben we buiten geluncht. Het was overdag nog wel fijn weer, alleen wat vochtig en drukkend. Aan het einde van de middag en in de avond kwamen/komen regen en onweersbuien over. Die regen is echt mooi om te zien: hele dikke druppels (Ellen merkte dat al eerder op bij onze hoosbui op High Line), en veel neerslag in korte tijd. Kortom duidelijk subtropisch, maar dat is het hier dan ook zo ongeveer.
Oh, en ik heb in m'n foto's van enige tijd geleden een alleszins toonbare eigen foto van een American Robin gevonden. bij deze!

Ik ben nu al een beetje begonnen met opruimen, schoonmaken en inpakken. Het vertrek nadert. Desondanks morgen dus nog vrolijk door experimenteren.

Het afrondende experiment duurt nog een dag langer

Vanaf een paar weken nadat ik hier kwam zijn ze al bezig "cracks" in de muren, althans in de bepleistering van dit gebouw te herstellen. En nog zijn ze lang niet klaar. Vanmorgen tijdens mijn ontbijt had ik het bijgaande uitzicht vanuit mijn kamer.
Ik heb geïnformeerd naar het uitchecken hier. Blijkt een kwestie van alles dat niet bij het appartement hoort meenemen,  verder alles (trug) op z'n plaats zetten, en (redelijk) goed schoonmaken. Dat moet te doen zijn. Overigens zijn de ruiten heel vies, maar dan aan de buitenkant. Dat komt van al dat crack repareren...
Op het lab liep het even niet helemaal goed met het vervolg-experiment, dat moet morgen overnieuw starten. De andere laser heeft nu signaal, en daar wordt geprobeerd bij lagere drukken te meten, want daar is waarschijnlijk de signaal/ruis verhouding beter. We gaan het zien.
Vanmiddag hadden Dan en ik het eerste formele evaluatiegesprek met Dipayan. Conclusie: het gaat heel goed, Dipayan komt rond de 25e november naar Groningen.

Terug lopend van een kop koffie halen zag ik in de struiken op de campus een vogel-toelichtingsbord. Ook sterk, de dag nadat ik er eindelijk aan had gedacht die "roodborst" op te zoeken.
De enige twee vogels die ik hier herken van thuis zijn de mus en de spreeuw. En dat is ook logisch, want die zijn beiden vanuit Europa hier geïntroduceerd. Dat is doorgaans een slecht idee, zo ook met deze twee. Vooral de spreeuw wordt als een plaag beschouwd. Misschien dat ie daarom niet op dit bord staat.

Morgen dus, als alles goed gaat, de twee belangrijke vergelijkingsexperimenten. Dan hebben we overmorgen nog voor de uitwerking...

Inderdaad, werk vandaag

Ik schreef het al, gisteren de laatste toeristische bezigheden, de rest van de week gaan over werk.
Vanmorgen hadden we een telefoongesprek afgesproken met Yong Zhang, de baas van de laserfirma Access, bij wie we onze laser(s) gaan kopen. Zijn firma is gevestigd in Washington State, aan de noordwestkust, maar hij is zelf op het moment in China.
We hadden een lijst van vragen voorbereid over wat we wilden hebben en of bepaalde opties verstandig zouden zijn of niet, en we hebben op onze vragen goed antwoord gekregen. Vanmiddag heb ik per e-mail een gedetailleerd offerte-verzoek opgestuurd.
Na het telefoongesprek volgde verdergaande discussies over de uitgewerkte metingen van afgelopen week. Het afwisselen van "dode" CO2 en 150% modern CO2, en die dan beide bij een zekere concentratie in lucht,  heeft prima gewerkt, alle 12CO2 signalen vielen prachtig samen. Helaas de meeste "14CO2" signalen ook! Kortom, onder de meeste omstandigheden is het "14CO2" signaal helemaal geen 14CO2, maar achtergrond, dus overlap van 12CO2 en vooral 13CO2. Alleen, bij 100% pure CO2 hadden we echt 14CO2 signaal (uitgewerkt met 5% nauwkeurigheid, niet slecht voor de eerste keer), en bij lagere concentraties lijkt ook signaal te zijn. Dit alles is in overeenstemming met de ervaringen in de groep tot dusver.
Morgen hebben we verdergaande metingen gepland, op een wat snellere manier. Alleen, het kost vrij veel gas allemaal, en zoveel 150% CO2 is er niet meer. Erg jammer dat de 14C metingen van de grote tanks die hier zijn op het CIO nog niet kunnen worden doorgevoerd...
In ieder geval, toen was het dringend tijd voor koffie. Het is hier echt lekker weer vandaag, dus we hebben buiten onze koffie opgedronken. Dan kwam na de foto ons groepje nog versterken. Dus zowaar een echte Nederlandse koffiepauze.
De rest van de dag heb ik besteed aan het verder bekijken van de metingen van vrijdag (vandaar die 5% boven), en dus het schrijven van de offerte-aanvraag. Daarnaast nog enig Gronings gebeuren, lunch met z'n allen, en nog zo wat. Een echte werkdag, kortom.
Ik liep wat later dan gebruikelijk terug over de campus, en toen bleek dat de eekhoorns bezit nemen van bomen, grasvelden en dergelijke zodra het wat rustiger wordt. Dit exemplaar was brutaal en angstig tegelijk.
Thuisgekomen heb ik eerst iets gedaan wat ik al tijden wilde doen: een vogel opgezocht die hier veelvuldig voorkomt. Hij lijkt qua grootte en vorm sterk op een merel, maar heeft een opvallende oranje-rode borst. Ze zijn veel schuwer dan eekhoorns, daarom is het me nog niet gelukt er eentje goed te fotograferen. Maar, we hebben internet, dat me ook vertelde dat het een "American Robin" is, een Amerikaans roodborstje dus. Er stond ook bij dat die naam natuurlijk naar analogie van het Europees roodborstje is, maar dat de vogel behoort tot de merel-familie...

Morgen dus meer experimenten, en Dipayan's formele evaluatiegesprek.

Naar Governors Island

Ellen is weer veilig thuis, na een voorspoedige reis. In Groningen heeft Berend haar van het station gehaald. Dat was fijn, want het regende. Hoe anders hier! Ik ben vanmorgen vroeg (om half negen al) wezen hardlopen, omdat het anders te warm zou worden. Ditmaal minder van alles in het park, behalve eekhoorns. Het rennen zelf ging wel, maar hield niet over. Dat was dus de laatste keer hier. Dat zal deze week wel vaker gebeuren, dat "laatste keer", maar het begon dus al vandaag, met laatste keer rennen, en ook laatste keer in de light rail, laatste keer in de PATH naar New York, en dus überhaupt de laatste keer voorlopig in New York.
Ik had Dipayan mijn plannen verteld, maar niet van hem teruggehoord. Hij was van plan met Ravi, landgenoot en post-doc bij de wiskunde, naar het Natural History museum te gaan. Tot mijn verbazing stapt hij echter een station verder in in de light rail. Hij wilde graag mee naar Governors Island, en dat wilde Ravi vast ook wel. Zo gezegd, zo gedaan. Ravi kwam met een andere trein, en we zijn naar de East River Ferry gelopen waar Ellen en ik woensdag ook gebruik van hebben gemaakt. In het weekend varen ze ook naar Governors Island. Alleen de dienstregeling was compleet in de war, dus we hebben lang moeten wachten. Maar uiteindelijk voeren we dan naar Governors Island.

Dit kleine eiland ligt direct ten zuiden van Manhattan. Het werd door de Indianen "noten-eiland" genoemd, om wel duidelijke reden, en de Nederlanders hebben deze naam overgenomen (ze hebben het net als Manhattan gekocht van de lokale bewoners). Na de Engelse overname is de naam "nutten island" lang gebruikt gebleven, maar de plek werd militair ingericht, en de gouverneur van New York kreeg het ter beschikking. Vandaar de geleidelijke naamsverandering. Na de koloniale tijd is het ingericht als militair fort om de New York Harbour te beveiligen, en dat is eigenlijk zo gebleven tot na de 2e Wereldoorlog. In de 50er jaren kreeg de kustwacht het ter beschikking, en zo'n veertig jaar lang was het een eigen gemeenschap met winkels, kerken, een school, sportfaciliteiten en zomeer. Pas vanaf 2003 is het open voor het publiek, alleen in de zomer, en alleen van vrijdag tot en met zondag. Voor het volledige verhaal, zie:
http://en.wikipedia.org/wiki/Governors_Island

Vrijheidsbeeld vanaf Governors Island

Ravi en Dipayan

Wij hebben er een fiets gehuurd, en zijn het eiland rond gefietst. Het uitzicht op New York Harbour is werkelijk schitterend, van Staten Island tot aan Brooklyn, alles is te zien. Voortdurend komende oranje Staten Island ferries voorbij. En verder krioelt het van de rondvaartboten en andere vaartuigen, met geregeld ook serieuze vrachtvaart.

Speelweide met uitzicht. Let op de Freedom Tower in aanbouw.

Staten Island Ferry vaart voorbij Ellis Island

In het noordelijke deel zijn de 18e en 19e eeuwse woningen en andere gebouwen bewaard, op het meer zuidelijke deel staan de 20e eeuwse flats op de wachtlijst voor afbraak (want die zijn niet "historisch").

Kerk

We hebben dus heerlijk rondgefietst, eerst rondom, en vervolgens dwars door het eiland, onderbroken door een ijsje op de "picknick place" in het zuiden.

Huisvesting van de manschappen

Residentie van de commandant

Jersey City Building blinkt in de zon

Lower Manhattan vanaf het fort

Tegen vijven hebben we onze fietsen weer ingeleverd, en we besloten nog een lekker glas bier te gaan drinken bij het "strandterras" aan de noordwestkant. Tot mijn vreugde hadden ze witbier. Dat smaakte voortreffelijk, na een toch wel warme dag, en met zo'n uitzicht. Ze hadden bij het café een soort van zandstrand opgespoten (je kon er niet het water in), en daarop totale over-de-top plastic palmen neergezet. Maar ach, met zo'n uitzicht kan je alles maken. Ik vind de New York harbour een van de prachtigste uitzichten die ik ken.

Over de top...

Terug van het eiland wordt het natuurlijk druk, zo aan het einde van de middag. We hadden nu echter ongelofelijke mazzel, want toen we kwamen aanlopen konden we als één van de laatsten nog net mee met de klaarliggende veerboot, dit keer de "gewone" van de zuidpunt van Manhattan.

IJzeren hefbrug

Hefbruggen over de Hackensack river, met Manhattan te zien

Vandaar naar het WTC gelopen, en met de PATH naar huis. We kruisen dan altijd twee rivieren, en daaroverheen liggen vele ijzeren bruggen. Op zeker moment is er ook mooi uitzicht op Manhattan, tussen die bruggen door. Omdat dit de laatste keer is, heb ik geprobeerd er foto's van te maken. Dat viel niet mee.
Bij de light rail hadden we nu net weer pech met de tijd, zo middelt het altijd wat uit.
Dit is de laatste keer dat de blog echt "toeristisch" is, daar ga ik althans van uit. De komende week zal zich voornamelijk in het lab afspelen...

Picknick bij Dan en Janet Murnick, en Ellen weer naar huis...

Vanmorgen vroeg al met de Go-bus naar het vliegveld, om de huurauto op te halen. Intussen pakte Ellen haar (en ook al een deel van mijn) spullen in.  Daarna even met de auto naar de supermarkt om nog wat inkopen voor mijn laatste week te doen, en snoep en koek om uit te delen op Ellen's werk. Toen was het al gauw tegen elven, de tijd die we met Dipayan hadden afgesproken om te vertrekken. Het ritje naar Dan's huis ging probleemloos. Het is een prachtig huis in een prachtige omgeving. Sinds de vorige keer dat we er waren (zie 30 april) is natuurlijk alles in blad komen te staan, en nu is alles groen, en ook schaduwrijk. Voortreffelijk met dit weer, want het was zonnig, en weer een graad of 28.

Het was heel gezellig, wij waren de eersten, maar al snel kwamen de andere groepsleden en aanhang ook, en kon de barbecue aan. Overigens was er als "voorgerecht" ook al een grote keuze aan gerechten en hapjes.
Rond kwart over drie moesten wij weg, om met een gerust gevoel naar het vliegveld te kunnen rijden. Dat ging verder zonder problemen, en het inchecken en koffer afgeven lukte ook gewoon (Ellen had al een boarding pass, dat was thuis al gelukt). We mogen concluderen dat KLM de code sharing met Delta beter voor elkaar heeft dan Lufthansa met Continental...
Ellen is dus op weg terug (ze is al over de helft, morgenvroeg, dus strakjes eigenlijk, om half acht komt ze aan op Schiphol), en ik ben nog een weekje hier. Morgen ga ik nog een keer naar New York, de rest van de week zal voor een belangrijk deel aan werken gewijd zijn.

's Ochtends werk, 's middags "High Line"

Vanmorgen op het lab bleek Dipayan gisteravond lang door te hebben gemeten. De Groningse cylinders zijn nu goed aangesloten. Vanmorgen begonnen dan de "echte" metingen met afwisselend 0% en 150% modern in pure CO2, en daarna steeds die afwisseling met lagere percentages CO2 in lucht.
Ellen kwam langs voor de koffie, en moest natuurlijk ook even in het lab vastgelegd voor Mark's "hall of fame".

Omhoog naar de High Line

uitzicht over de straat

Na de middag gingen we weer naar Manhattan, om het "High line" park te gaan bezoeken. In de jaren 30 van de 20e eeuw werden de goederenspoorlijnen in het zuidwesten van Manhattan ("meatpackers district" genoemd naar de vleesverwerkende bedrijven daar) geleidelijk aan verhoogd gebouwd. Dat was veel minder gevaarlijk, en ook handiger en sneller. In de jaren 70 kwam daar de klad in, want steeds meer ging met vrachtwagens. En vanaf 1980 ongeveer lagen die verhoogde spoorlijnen daar te verkommeren. Ze raakten overwoekerd, en dat bracht een aantal mensen op het idee om er een park van te maken. Dat is een jaar of vijf geleden uiteindelijk verwezenlijkt, en vorige maand is er een stuk bijgekomen. En over een jaar of twee hoopt men nog het laatste kilometertje verworven te hebben.

Uitzicht over de Hudson, met naderend onweer

Zelfde uitzicht, 10 minuten later

Het is een heel grappig "park" geworden, met nog overal de spoorstaven te zien, met veel groen, tussen en onder gebouwen door, en met leuke uitzichten. Onder één zo'n groot gebouw hebben we een ijsje gegeten, en toen zagen we een gigantische onweersbui aankomen. Die hebben wij daar fijn afgewacht, het was op die manier een mooi gezicht.

Het ging flink tekeer

Weer droog -allemaal zijsporen fabrieken in

Uitzicht

Daarna werd het weer droog, en zonnig, en we zijn verder gelopen tot het eindpunt. Eenmaal weer beneden hebben we nog wat gedronken, het grote postkantoor bij Penn Station bekeken, en toen over de 8e avenue weer terug naar het zuiden gelopen.

Aanbevelenswaardig!

Vlakbij ons PATH station zat een restaurant waar ik met de jongens geweest ben, en dat het waard is opnieuw te bezoeken. Het is mediterraan, vooral de noord-afrikaanse kant. Geweldig lekker eten, vond ook Ellen. Een aanrader: Mémé, op de hoek van Hudson st, Bleecker st en 8th Avenue!
Terug met de PATH ging vlotjes, en nu zijn we Ellen's koffer aan het inpakken, ook met spullen van mij die al terug kunnen.
Morgen ga ik een huurauto halen op het vliegveld, en dan gaan we naar Dan en Janet. 's Middags rijden we vanaf daar dan naar het vliegveld, want dan gaat Ellen alweer weg. De week is omgevlogen.

Er wordt ook nog gewerkt...

Vanmorgen na het ontbijt zijn Ellen en ik eerst naar de Rutgers "boek"winkel gegaan, om een trainingspak voor mij te kopen. Ik heb een nieuwe nodig, en dit leek me wel een leuk souvenir...
Daarna aan het werk, onderbroken door een kop koffie buiten met Ellen. Ellen had zelf ook werk mee, en zij heeft heerlijk buiten zitten werken met haar laptop (het was weer fijn weer).
Op het lab zijn de eerste testmetingen met ANU-CO2 gedaan, maar het te vullen volumetje liep te snel leeg. Dus weer sleutelen. De andere laser heeft het definitief opgegeven, die moet hervuld worden met 14CO2 (was nog maar een keer gebeurd).

Ingang park

We hebben vanavond thuis gekookt en gegeten, en daarna hebben we een wandelingetje gemaakt naar het Branch Brook Park, waar ik dus naar toe en doorheen ren. Ellen was nieuwsgierig, vandaar. En nu dus ook een paar foto's.

De light rail zoeft voorbij

Verder zijn we vanavond begonnen met de grote CIO quizz, wij hebben in ieder geval al veel plezier eraan beleefd. Komen jullie allemaal, CIO'ers? Wel even opgeven graag, bij Anita, partner en kinderen welkom.
Morgenochtend nog weer aan het werk, morgenmiddag naar Manhattan, naar de high line.